Μία έννοια αρκετά μπερδεμένη στο μυαλό του κόσμου αλλά την ίδια στιγμή, εξαιρετικά διαδεδομένη μιας και αποτελεί γνώριμη λογική μαγειρέματος στη χώρα μας, δηλαδή με τσιγάρισμα κρεμμυδιού στην αρχή και αργό μαγείρεμα στη συνέχεια.
Ο λόγος για το γιαχνί, ή αλλιώς ‘αχνιστό,’ από τον αχνό που δημιουργείται μέσα στην κατσαρόλα και μαγειρεύει το φαγητό ήπια, χωρίς να αλλάζει την υφή των υλικών, διατηρώντας τη θρεπτική τους αξία όσο το δυνατόν περισσότερο.
Κάποιοι συνδέουν το γιαχνί με τη ντομάτα ίσως επειδή τα περισσότερα φαγητά μας γίνονται με σάλτσα ντομάτας, αλλά δεν είναι απόλυτο αυτό. Γιαχνί μπορούμε να κάνουμε και χωρίς ντομάτα, ακόμα και χωρίς λάδι όπως κάνουν μερικές νοικοκυρές που βάζουν το κρεμμύδι να ‘τσιγαριστεί’ στα ίδια του τα υγρά για να γλυκάνει και να νοστιμίσει το φαγητό.
Ας δούμε μερικά αγαπημένα φαγητά της ελληνικής κουζίνας που αναδεικνύουν καλύτερα αυτόν τον ιδιαίτερα ευγενικό τρόπο μαγειρέματος:
Ο αρακάς
Ο καλός αρακάς χρειάζεται πραγματικά ελάχιστα υλικά για να γίνει, και είναι ένα φαγητό εύκολο που δεν απαιτεί ειδικές δεξιότητες. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τσιγαρίσουμε το κρεμμύδι σε λάδι για μερικά λεπτά και στη συνέχεια για λίγο τον αρακά, πριν τον καλύψουμε με ζεστό νερό και βράσουμε σε χαμηλή φωτιά για 30’-40’. Πριν τον βγάλουμε, προσθέτουμε ψιλοκομμένο άνηθο ώσπου να μαραθεί. Αν θέλουμε να ενισχύσουμε τη γλυκύτητά του μπορούμε στο τσιγάρισμα του κρεμμυδιού να προσθέσουμε ένα κουταλάκι ζάχαρη. Κάποιοι τον κάνουν και με σάλτσα ντομάτας, κοκκινιστό.
Οι αγκινάρες
Άλλο ένα αγαπημένο φαγητό της ελληνικής κουζίνας που αγαπούν πολλοί και όχι άδικα! Τσιγαρίζουμε κρεμμύδι και στη συνέχεια τα υπόλοιπα υλικά που εκτός από τις αγκινάρες μπορεί να είναι οι πατάτες, τα καρότα, το κρεμμυδάκι ή ό,τι άλλο θέλουμε. Προσθέτουμε νερό και λεμόνι και μαγειρεύουμε αργά μέχρι να μαλακώσουν καλά τα υλικά. Το φαγητό μας μελώνει και ‘στρογγυλεύει’ στο μαγείρεμα δημιουργώντας ένα όμορφο γευστικό αποτέλεσμα. Εκτός από τη νοστιμιά του, είναι ιδιαίτερα θρεπτικό και υγιεινό!
Τα κουκιά
Στις αγκινάρες μπορούμε να προσθέσουμε και κουκιά, που είναι στην εποχή τους ταυτόχρονα, ή να τα κάνουμε μόνα τους γιαχνί. Τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και προσθέτουμε στη συνέχεια τα κουκιά και ό,τι άλλα υλικά θέλουμε όπως πατάτες, καρότα, κολοκυθάκια, κρεμμυδάκι κτλ. Ρίχνουμε λίγο νερό, λεμόνι και άνηθο και μαγειρεύουμε μέχρι να μαλακώσουν. Στο τέλος αλατοπιπερώνουμε. Τα κουκιά έχουν τους οπαδούς τους, αλλά αυτοί που δεν τα προτιμούν, αξίζει να γνωρίζουν ότι εκτός του ότι καταναλώνονταν στην Ελλάδα από τα αρχαία χρόνια αλλά και σε άλλους λαούς ως μία εξαιρετική πηγή πρωτεϊνών! Eίναι πάρα πολύ θρεπτικά με υψηλά επίπεδα φυλλικού οξέος που βοηθάει στην γρήγορη ανανέωση των κυττάρων και στον μεταβολισμό των πρωτεϊνών και σιδήρου.
Αχνιστό λοιπόν, το φαγητό που ‘μας θρέφει’ και έκανε ανέκαθεν ολόκληρο το σπίτι να μοσχοβολάει τις Κυριακές. Μία ιστορία ελληνική, βγαλμένη απ’την παράδοση και την αγνή μεσογειακή διατροφή, που όταν την τιμούμε με φρέσκα υλικά και ορισμένες έξυπνες μαγειρικές μαεστρίες, μάς το ανταποδίδει πολλαπλά.